Gli alberi, i fiori: i libri ne parlano, ma noi li conosciamo?

Chicca

New member
Non era ancora apparsa la fotografia,c'erano solo le emoticon! :)
 

Chicca

New member
pianta-1.jpg


I fruttini sono commestibili.(rosacea)
 
Giunco

Juncus è un genere di piante della famiglia delle Juncaceae.

Comprende circa 225 specie, diffuse nelle zone umide di ogni parte del mondo.

Juncus-subnodulosus.jpg


Specie
* Juncus abortivus Chapman
* Juncus acuminatus Michx.
* Juncus acutus L.
* Juncus acutiflorus Ehrh. ex Hoffm.
* Juncus albescens (Lange) Fernald
* Juncus alpiniformis Fern.
* Juncus alpinoarticulatus Chaix
* Juncus ambiguus Guss.
* Juncus arcticus Willd.
* Juncus articulatus L.
* Juncus balticus Willd.
* Juncus biflorus Ell.
* Juncus biglumis L.
* Juncus bolanderi Engelm.
* Juncus brachycarpus Engelm.
* Juncus brachycephalus (Engelm.) Buch.
* Juncus brachyphyllus Wieg.
* Juncus brevicaudatus (Engelm.) Fern.
* Juncus breweri Engelm.
* Juncus bryoides F.J. Herm.
* Juncus bufonius L.
* Juncus bulbosus L.
* Juncus caesariensis Coville
* Juncus canadensis J. Gay ex Laharpe
* Juncus capillaris F.J. Herm.
* Juncus capitatus Weigel
* Juncus castaneus Sm.
* Juncus chlorocephalus Engelm.
* Juncus compressus Jacq.
* Juncus confusus Coville
* Juncus conglomeratus L.
* Juncus cooperi Engelm.
* Juncus coriaceus Mackenzie
* Juncus covillei Piper
* Juncus cyperoides Laharpe
* Juncus debilis Gray
* Juncus dichotomus Ell.
* Juncus diffusissimus Buckl.
* Juncus drummondii E. Mey.
* Juncus dubius Engelm.
* Juncus dudleyi Wieg.
* Juncus duranii Ewan
* Juncus effusus L.
* Juncus elliottii Chapman
* Juncus ensifolius Wikstr.
* Juncus falcatus E. Mey.
* Juncus filiformis L.
* Juncus filipendulus Buckl.
* Juncus x fulvescens Fern.
* Juncus georgianus Coville
* Juncus gerardii Loisel.
* Juncus glomeratus Batson
* Juncus x gracilescens F.J. Herm.
* Juncus greenei Oakes & Tuckerman
* Juncus gymnocarpus Coville
* Juncus haenkei E. Mey.
* Juncus hallii Engelm.
* Juncus hemiendytus F.J. Herm.
* Juncus howellii F.J. Herm.
* Juncus inflexus L.
* Juncus interior Wieg.
* Juncus kelloggii Engelm.
* Juncus leiospermus F.J. Herm.
* Juncus lesueurii Boland.
* Juncus longii Fern.
* Juncus longistylis Torr.
* Juncus luciensis Ertter
* Juncus macrandrus Coville
* Juncus macrophyllus Coville
* Juncus marginatus Rostk.
* Juncus maritimus Lam.
* Juncus megacephalus M.A. Curtis
* Juncus mertensianus Bong.
* Juncus mexicanus Willd.
* Juncus militaris Bigelow
* Juncus nevadensis S. Wats.
* Juncus nodatus Coville
* Juncus x nodosiformis Fern.
* Juncus nodosus L.
* Juncus occidentalis Wieg.
* Juncus x oronensis Fern.
* Juncus orthophyllus Coville
* Juncus oxymeris Engelm.
* Juncus parryi Engelm.
* Juncus patens E. Mey.
* Juncus pelocarpus E. Mey.
* Juncus phaeocephalus Engelm.
* Juncus planifolius R. Br.
* Juncus polyanthemos Buch.
* Juncus polycephalus Michx.
* Juncus regelii Buch.
* Juncus repens Michx.
* Juncus roemerianus Scheele
* Juncus rugulosus Engelm.
* Juncus saximontanus A. Nels.
* Juncus scirpoides Lam.
* Juncus secundus Beauv. ex Poir.
* Juncus squarrosus L.
* Juncus stuckeyi
* Juncus stygius L.
* Juncus subcaudatus (Engelm.) Coville & Blake
* Juncus subnodulosus Schrank
* Juncus subtilis E. Mey.
* Juncus supiniformis Engelm.
* Juncus tenuis Willd.
* Juncus texanus (Engelm.) Coville
* Juncus textilis Buch.
* Juncus tiehmii Ertter
* Juncus torreyi Coville
* Juncus tracyi Rydb.
* Juncus trifidus L.
* Juncus triformis Engelm.
* Juncus triglumis L.
* Juncus trigonocarpus Steud.
* Juncus tweedyi Rydb.
* Juncus uncialis Greene
* Juncus validus Coville
* Juncus vaseyi Engelm.
* Juncus xiphioides E. Mey.
 
Edera
Hedera helix / Edera-Araliaceae

EderaGeneralità: al genere Hedera appartengono numerose specie di arbusti rampicanti, sempreverdi, diffusi nelle zone temperate dell'emisfero nord; H. helix è una specie molto diffusa in Europa e nelle zone settentrionali dell'Asia. Ha fusti sottili, semilegnosi, flessibili, che divengono legnosi con il passare degli anni; su tutta la lunghezza i fusti dell'edera sviluppano piccole radici, che si ancorano al supporto che sostiene la pianta, sia esso un albero o una parete. Le foglie hanno un lungo picciolo, sondi dimensione varia, a seconda della varietà, in genere lucide ed abbastanza rigide, portate da un lungo picciolo; i colori sono vari, dal verde scuro, al verde chiarissimo, con varietà dalle foglie variegate di giallo o di bianco; sono di forma trilobata o pentalobata, con lobi di forma varia, anche sulla medesima pianta. In genere i fusti fertili, ovvero quelli che producono fiori, presentano foglie scarsamente lobate, o anche ovali. In settembre-ottobre all'apice dei fusti produce infiorescenze sferiche, costituite da piccoli fiori verdi, seguiti da bacche scure. I frutti e le foglie di Edera sono tossici se ingeriti, ma vengono utilizzati in erboristeria ed anche in farmacologia.

Esposizione: le piante di Edera non temono il freddo e possono sopportare anche temperature molto rigide; in effetti però temono un poco il caldo e non amano ricevere il sole diretto; è quindi opportuno porre a dimora in luogo ombreggiato o semi ombreggiato, al riparo dalla luce per gran parte della giornata. Alcune varietà, con foglie piccole o a crescita lenta, possono essere utilizzate senza problemi anche come piante da appartamento.

EderaAnnaffiature: annaffiare regolarmente, cercando di mantenere il terreno leggermente umido, ma non inzuppato d'acqua; le edere comunque possono sopportare periodi anche prolungati di siccità.

Terreno: generalmente si adattano a qualsiasi tipo di terreno, ma temono i ristagni idrici, quindi è bene utilizzare un terriccio ben drenato.

Moltiplicazione: avviene per seme, in primavera, oppure pera talea. Per un rapido attecchimento è anche possibile praticare delle porzioni di fusto, ponendo in contenitore i rami che già presentano radici aeree; queste porzioni di pianta radicano molto rapidamente. Le edere hanno una crescita molto vigorosa; s non abbiamo molto spazio a disposizione o non vogliamo che la pita divenga infestante, ricordiamoci di potare periodicamente i fusti più lunghi; questa operazione favorirà anche lo sviluppo di un arbusto denso e b en ramificato.

Parassiti e malattie: le edere sono molto resistenti, ma possono venire attaccate dagli acari e dalla cocciniglia, soprattutto gli esemplari coltivati in appartamento. Eccessive annaffiature o la presenza di ristagni idrici possono favorire l'insorgenza di marciume radicale.

Hedera_helix1.jpg


url
 
Alto